diz
a.
“sonsuza dek burada olacağım” diye
mırıldanarak şarkı söylüyordu
biri kayıkta. göl durgundu...
bir ses...
kim duymuş olabilir ki?...
kıyıya ulaşan dalgaların çakıllar
arasında kayboluşu...
kim görmüş olabilir ki?..
birazdan güneş belirecek dağın
ardından.
her şey dünkü gibi şimdi.
su değil...
b.
hafif bir rüzgar var, pencere açık. uykusuzum.
dışarıdan bir dalın kırılma sesi geliyor...
teyzem mezarlıkta duvarların dışındaki
bir noktaya,
bir ses duymuş gibi aniden çeviriyor
başını. bir süre hiç kımıldamıyor.
gözlerimi hafifçe sıyrılmış eteğinden
alamıyorum.
sonra bana dönüp, sanki kimse duymasın
ister gibi, fısıltıyla,
‟biliyor musun?” diyor, ‟burada gömülü
bile değil... kimse bilmiyor ki ona ne olduğunu.”
ayağa kalkıyor sonra.
diz kapağında toprak var.
yürüdükçe dökülecek.
uçuşan tülü seyrediyorum.
2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder