annesi ayşe deniz'le
yalova köyü, eceababad,
çanakkale
(u. a.)
fotoğraf & yazılar & şiirler & dijital sinema...
bir sahne parçası, süreç sanatı
- neden..?
- cevaplar için...
- neye?
- nedenlere.
- neredesin?..
- kendini açık zanneden kapalı kilitte.
- zor. herkes korkar kontrolü kaybetmekten.
- kendiliğinden bir özür dilemeyi bilmeyenlerin nedenleri müphemlerde müphem.
- özür yoksa, 'başlangıç', 'devam' artık tek taraflı kelimelerdir.
- "awumbuk"... su koymak için bir kap da bulmak gerek hep.
- belli, k.'nın bahsettiği "iki seçenek" de değil bu, o kalan 'devam' parçası, kendinin mümkününe.
- k.'nınki değil evet, o bir refleks. bu başka bir yoldan eve gitmek.
- farklılıklarda da bir ev var, kumda oturulabilinir de kedersiz.
- huzursuzlara başka seyler düşer hep.
- kimdi o sağır çocuk, "biraz sağır olmanızı istiyorum" diye bağıran.
- anlaşılmak bir ev türüdür.
- herkes kendine gömülü.
- yeterince konuştuk, duyulmuyor, susmak son söz olsun.
s o n
y o k o o n o
SİS PARÇASI I
Önünüzdeki kişinin ne düşündüğünü düşünün.
SİS PARÇASI III
Arkadaşınıza sis gönderin.
1964 ilkbahar
çev.: u. a.
Hannah Arendt
Daha önce koştuğum gibi koşacağım sonra
Çimenlerin, ağaçların ve tarlaların içinden;
Bir zamanlar durduğun gibi duracaksın sen sonra,
Dünyanın en içten selamlaması.
Adımlar sayılacak sonra
Yakındaki ve uzaktakine göre;
Bu hayat anlatılacak sonra
Uzun zaman önce görülmüş bir rüya gibi.
çeviren: u. a.
ilk yayımlandığı yer:
cin ayşe fanzin
bahar 2023, sayı 19,
"yabanilik içimizdedir" sayısı
"ruins & remains"
wolfert brederode, piyano
&
matangi quartet:
maria-paula majoor, keman & hannelore de vuyst, keman
& karsten kleijer, viyola & arno van der vuurst: viyolonsel.
&
joost lijbaart, vurmalı çalgılar
borusan müzik evi, istanbul
25 nisan 2025, cuma, saat: 21.00
(u. a.)
ruins and remains:
https://open.spotify.com/intl-tr/track/1cOQI2fphu2z4j9ojiFiIp?si=739b9b3d81384cf9
ya da
https://www.youtube.com/watch?v=uViEja06by0
ş i i r
çıkışı olmayan varlık, köksüz yüz.
Orda, dil olmaksızın da
yer bulan her ne varsa
onunla.
Karanlıklar geri veriyor bize
Işığın paramparça ettiği her şeyi.
ki orda kum yapımı bütün ölüm harmanileri
ve rüzgâr körün köpeği.
usul gölge uçurumu, ölümün sınırı.
Bize gelen ve bize dönen budur işte
Ağaçlar ardında görür sonra yitiririz onu
sonra geri gelir ve ölür.
zaman sürükler kendini, gizlenir, dikizler
saatler bıçak gibi ağzını biler
zamanda uyuyan bir tohum var
gölgemi görürüm sayfada.
Elin çakıp sönüşü, koşunun hızı,
çakıl taşlarının hışırtısı
Çektiğim acıdan değil, meraktan soruyorum.
Koyu bir resimdir artık
ormanın karanlığı.
Kuşatılır insan, tomurcuklar
gibi ağaçlarda.
not 1:
bu kolaj şiirde tek bir dize bile bana ait değil,
"yapan" benim. dizeler sırasıyla:
(“tiyatro” şirinden, II. bölümden / yves bonnefoy
çev.: oktay rifat & samih rifat)
(“durmak” şirinden / paul celan / çev.: cem yavuz)
(“aşk” şiirinden / joseph brodsky / çev.: özkan mert)
(“küçük gece” şirinden / paul celan / çev.: cem yavuz)
(”yeryüzü” şiirinden / nelly sachs / çev.: yüksel pazarkaya)
(“tiyatro” şirinden,VI. bölümden / yves bonnefoy
çev.: oktay rifat & samih rifat)
(“çok temizin yanmış öteki yüzü” şiirinden
salah stetie / çev.: halil gökhan)
(“düzek tutmayan şarkı” ve “başlangıç” şiirlerinden
octavia paz / çev.: ali cengizkan)
(“karşılaşma” şiirinden / czeslaw milosz / çev.: cevat çapan)
(“manzara” şirinden / friedrich hölderlin / çev.: ahmet cemal)
not 2:
(ilk versiyon ki göçüp durmaktan kayboldu o defter, o başka bir şiirdi 1996,
bu versiyon ki bu artık başka bir şiir 2024)