stephen willats  için istanbul'dan 4 çıkma…

                                                                             uygar asan, 13. istanbul bienali, 2013, arter

1.

sabah. kahvaltıdan sonra hızla çıkıyor evden, okulun son günü.

hafta sonu grupcak sinemaya gitmek için sözleşiliyor o gün.

eve dönüyor akşamüstü. yeni taşındıkları bu apartmanın yerinde 

eskiden bir yazlık sinema vardı, bunu ailede kimse bilmiyor, 

apartmanın eskisini bilen o çok az sayıda kişi taşınır ya da ölürse 

bilen hiç kimse kalmayacak ileride.
konu nostalji değil…

2.

kaldığım apartmanda asansör yok. kaç zamandır görmüyorum 

ihtiyar adamı, en son yöneticimiz hastaneye götürmek için tekerlekli 

iskemlesiyle dış kapıdan çıkartmaya çalışırken görmüştüm onu. ölmüş. 

elinde bir market torbası merdivenlerde karşılaşınca öğreniyorum bunları 

sağ kalan eşinden. evden ara ara gitar sesleri geliyor. torunuymuş. 

üniversiteyi kazanınca anneannesinin yanına taşınmış. rahatsız mı 

oldunuz diye soruyor. hayır diyorum, müziği severim. 

bu geçen yıldı…

3.

lisedeyiz. okul çıkışı. sınıf arkadaşımın abisine uğrayıp bir şey söylemesi 

gerek. derneklerden birinde çalışıyor abisi. duvarda çerçevelenmiş bir 

grafik var. a1 boyutlarında. çiftçinin ürettiği sebzenin nasıl soframıza 

geldiğinin bir akışı. bu grafiği kim hazırlamış, ne zaman hazırlamış, 

matbaada kaç tane basılmış, böyle kaç dernek var duvarında bu grafik 

asılı?.. belki de çoğu bir depoda ve rutubetleniyor. mantarların en iyi 

yetiştiği yerler rutubetli yerlerdir. bir paket mantar hangi aşamalardan 

geçip soframıza geliyor?..

4.

aşağı yukarı taşındıktan 6 ay sonra apartman yöneticisi “ne zaman tam 

taşınma?” diye soruyor. biraz şaşırıyorum, " ‛tam’ taşındık!" diye cevap 

veriyorum. karşı apartmandaki dairelerden yöneticiyi de tanıyan 
birileri yöneticiye "ne zaman taşınacaklar?" diye sormuş bizim için de, 
ondan soruyormuş. perde kullanmadığımız için böyle düşünmüş 
olabilirlermiş. yani cevabımdan sonra böyle dedi. 

diyaloğun dolayımlı akışı hoş olmasa da iletişim sürüyor.

şimdi perdemiz var... 

                                                                                         stephan willats, gündelik gerçeklerle yaşamak, 1978

uygar asan

ocak 2014