gordon matta-clark’lı öykü

                 altında marketin  olduğu apartman ile yanındaki 3 katlı apartmanın

                 bahçe duvarları arasında 1.5 metre eninde 6 metre boyunda bir arazi

                 parçası var. iki duvar arasında, derindeki üçüncü apartmanın bahçe 

                 duvarını da düşünürsek 'u' gibi kalmış arada. kimse görmemiş mi ne?

                 sağa sola soruyorum, bazıları ‘öyle mi?’ deyip benimle geliyor

                 görmek için hatta. birileri bir an gelmiş bir hata yapmış işte. 

                 9 metrekarelik kimseye ait olmayan bir arazi parçası. heyecanlıyım,
                 gidip gidip seyrediyorum arada.

                 tam bir ay önce altında market olmayan yandaki o 3 katlı binayı 

                 yıkıp yerine yüksek bir apartman dikmesi için anlaşılan müteahhit 

                 o 9 metrekareyi ekleyiverdi yıkımdan sonra çıkan arazisine. orada  

                 bir ara bir parça garip bir arazi olduğunu bilen son kişileriz mahallede. 

                 biz  ölünce bu bilgi de kaybolacak. sinirliyiz. muhtardan randevu isteyip 

                 durumu anlattık, arazinin artık kaybolduğu bizim kadar etkilemedi onu.  

                 hızla konuyu değiştirip mahallenin  ihtiyarlarına kitap okuma kampanyası
                 başlatmışa getirdi lafı, yok mu okumaya gönüllü olacak aranızda dedi,
                 belli ki boş vakitleri olan insanlarsınız. bu son cümle hiçbirimizin hoşuna
                 gitmedi. bi şey de diyemedik ama yüzüne. heyecanlanmadıysa heyecanlanmadı
                 n'apalım yani dedik yolda. 

                 yazmalıyız bunu kararı çıktı ıhlamur ağacının altındaki toplantımızda. 

                 yazma işini bana yıktılar, yazı nostaljik olmasın ama diye ben ısrar ettim.

                 üzgünüz…




             
                 uygar asan
                 ocak 2014