(soğuk)
        


       11.




çimenlerin üzerindeki bir taşın yerini değiştirdim, eski
ize de sesimi çıkartmadım. kurtlu, hayat var. su geldi geldi
taşın yanından dolaşıverdi. gözleri birbirine çok yakın
biri durup selam verdi. kucağında ağır bir tüy.
telefon çaldı. zamansızdı. yine de sevindim. dışarı çıktım.
dolmuşa bindim. dolmuş durdu. inmeden son anda parasını
ödeyen bir adam vardı. kadın yanında bekledi, inmedi.
ben bunu güçsüzleştirmeye değil sevgiye yordum.
internet kafeye gittim. asma katta biri vardı.
acaba şifrelerimi görüyor mu diye yer değiştirdim.
yan yan bakındım yukarı. önündeki bir şeyleri tamir
ediyordu. beklediğim gelmemiş. yoruldum. iki sevgili
erythrai fotoğrafları paylaşmışlar. tarihe baktım benden
bir gün önce. olsun dedim, gecikmek hiç gelmemekten
iyidir. bu cümlemi erotik buldum. çıktım. neden diye
düşündüm yolda, heteroseksüel çiftlerde erkekler kadınlardan
4-5 yaş daha büyük olur. kadınlar ortalama 4-5 yıl daha uzun
yaşar oysa. bu kadınların son 8-10 yılını yalnız yaşayacakları
anlamına gelmez mi. heteroseksüel bir çift aynı yıl ölmek
istiyorsa kadın 4-5 yaş daha büyük olmalıdır. svetlana boym’un
yaşına baksaydım keşke internet kafedeyken diye düşündüm.
internet pişmanlığı, ha-ha. dolmuşa bindim. dolmuşçuların müziği
arabeskten arabesk popa kayıyor son on yıldır. son kuşak
arabeskçiler ölünce geriye sadece arabesk pop kalacak.
sonrası da pop. bu hızla ilk yerli xenakis’i 2150
yılında dinlemek mümkün olacak dolmuşlarda. hayatın 
kısalığına üzülüyor insan. ben göremeyeceğim. olsun diyelim. 
demeyip ne olacak!..

eve geldim. a. şiir okuyordu. kavak mı güzeldir söğüt mü
diye sordu. söğüt dedim. bence de söğüt dedi. gerekçelerimizi
konuşmadık. açık. koltuğumun altını öpsene dedim.
güldü. sevindim. kalktı, kapının önüne bir kap su koydu.
bir saksağan geldi önce. sonra bir kedi. su bitti. a. kabı tekrar doldurdu.
“şimdi sıra serçelerde” dedi, “en narinler en son gelir”.



uygar asan




ilk yayımlandığı yer:
2 kasım 2011,  'açık hava blog'...